“Voormoeders” is een thema dat al een tijd met mij meegaat. Ik ben zo gelukkig dat ik van mijn voormoeders niet alleen de namen heb, maar ook veel beeld. Vrouwen hebben in de orale familiegeschiedenis meestal een beperkte -generieke- rol: ze zijn dochter, echtgenote, moeder. Van de mannen weet je  veel meer unieke details, omdat zij naar buiten treden in minder generieke rollen. Door het beeld krijgen de vrouwen een gezicht en daarmee worden ze letterlijk en figuurlijk zichtbaar.

Ik begrijp uit de geschriften van Joseph Campbell dat de magie van haar lichaam het centrale idee is in het archetype van de vrouw. Daarbij staat de vruchtbaarheid en het baren centraal. De vrouw wordt dus door middel van haar natuur gedefinieerd. Zij hoort bij de natuurlijke wereld.

De man daarentegen wordt gedefinieerd door zijn functie: jagen en beschermen. Zijn archetype hoort bij de sociale wereld.

Interessant is dus dat je dat door de geschiedenis terug blijft zien, tot zegt Campbell de stofzuiger werd uitgevonden en de vrouw haar handen vrij krijgt om op een andere manier deel te nemen aan de wereld. Ze betreedt de sociale wereld. Probleem daarbij is dat er geen mythische vrouwelijke rolmodellen bestaan. Ze verplaatst zich in de mannelijke. Maar vraagt hij zich af: waren de mannelijke en vrouwelijke rollen net altijd complimenterend ipv concurrerend?